طرح «خواهرخواندگی شهرهای مرزی» در دستور کار یونسکو قرار گیرد
تاریخ انتشار: ۸ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۰۴۳۱۴
وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به یونسکو پیشنهاد داد: طرح راهبردی با عنوان «خواهرخواندگی شهرهای مرزی کشورها با شهرهای مرزی کشورهای همسایه» به منظور هم‌افزایی و توسعه روابط فرهنگی و اجتماعی در دستور کار یونسکو قرار گیرد تا خطوطی سبز و مولد بر روی مرزها نمایان شود.
به گزارش ایمنا، محمدمهدی اسماعیلی در پیامی به اجلاس وزرای فرهنگ کشورهای عضو سازمان علمی فرهنگی ملل متحد، با بیان اینکه یونسکو با تدبیری هوشمندانه سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۲ را به عنوان دهه جهانی تقارب فرهنگ‌ها معرفی و نامگذاری کرده است، نوشت: در این ارتباط اقدامات موثری از سوی کشورها انجام شد و اکنون در آخرین سال این دهه قرار داریم؛ به نام جمهوری اسلامی ایران به عنوان گام اول پیشنهاد می‌کنم با الگویی برای صلح و توسعه پایدار، طرح راهبردی با عنوان «خواهرخواندگی شهرهای مرزی کشورها با شهرهای مرزی کشورهای همسایه» به منظور هم‌افزایی و توسعه روابط فرهنگی و اجتماعی در دستور کار یونسکو قرار گیرد تا خطوطی سبز و مولد بر روی مرزها نمایان شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
وی همچنین خواستار حفظ و اعتلای معنویت و پاسداشت حریم خانواده در برابر تهدیدهای فضای مجازی شد و تاکید کرد: افزایش دسترسی کودکان و نوجوانان به محصولات دیجیتالی، از بازی‌های رایانه‌ای تا حضور در شبکه‌های اجتماعی، گرچه ظرفیت‌های آموزشی و یادگیری را در اختیار آنان قرار داده است اما کم رنگ شدن روابط خانوادگی و نیز رها شدن کودکان و نوجوانان در اقیانوسی از اطلاعات و داده‌های ناهمسان با آنان را نمی‌توان نادیده گرفت.
متن پیام وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به اجلاس وزرای فرهنگ کشورهای عضو سازمان علمی فرهنگی ملل متحد (یونسکو) در کشور مکزیک، که توسط احمد پاکتچی سفیر و نماینده دائم ایران در یونسکو قرائت شد، به شرح زیر است:
در دو دهه اخیر تحولات اجتماعی و فناورانه در جهان به صورت حیرت‌آوری موجب سرگشتگی تصمیم‌سازی‌ها به خصوص در حوزه‌های گوناگون فرهنگی شده است، به طوری که تصمیم‌گیری‌های جدید همواره با چالش‌های غیرقابل انتظار رو به رو بوده و بحران‌های جدی و جدیدی در مقابل ملت‌ها و حکومت‌ها قرار داده است.
همانطور که همه ما شاهد هستیم، به جای آنکه علم و فناوری و اطلاعات در خدمت رستگاری انسان و اعتلای معنوی او باشد، در بیشتر موارد در خدمت افرادی قرار گرفته که جز به آیین منفعت نمی‌اندیشیند. در دو دهه اخیر، علاوه بر پیشرفت‌های بزرگی که در حوزه‌های علم و فناوری نصیب بشر شده، انسان بیش از همیشه طعم تلخی و تبعیض را چشیده است.
با تشکر از خانم اُدره ازوله دبیرکل محترم یونسکو که از زمان تصدی ایشان این دومین بار است که نشست وزرای فرهنگ با مدیریت یونسکو برگزار می‌شود و همین طور تشکر از کشور میزبان این کنفرانس، مکزیک که سال‌ها با همکاری یونسکو تلاش‌های ارزشمندی را برای احیای فرهنگ‌ها با رویکرد توسعه پایدار در جهان داشته و دارد، امیدوارم با بهره‌مندی از فرهنگ غنی ملت‌ها به تصمیم‌های منصفانه‌ای که بر ستون‌های عدالت و صلح پایدار استوارند، همت نماییم.
سال گذشته، آقای آنتونیو گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد در سخنرانی خود در هفتاد و ششمین اجلاس مجمع عمومی سازمان ملل متحد، شش شکاف بزرگ در تصمیم‌سازی برای برون رفت از وضعیت بغض آلود جهان کنونی مطرح کردند، که نخستین آن برطرف کردن شکاف صلح در سطح جهان است. برای احیای اعتماد و امیدبخشی به همکاری و درک متقابل نیازمندیم. فرهنگ‌ها با ظرفیت‌های متنوع شان بهترین نقش را می‌توانند ایفا نمایند.
برای برون رفت از وضعیت کنونی در جهان، جامعه انسانی را باید به مرحله تعاون مشترک ارتقا داد با بهره‌مندی از ظرفیت‌ها و ظرایف فرهنگی و هنری ملت‌ها در پیشبرد انسجام و اقتدار صلح موفق خواهیم شد. مردم جهان از تبعیض، جنگ، خشونت و افراط به ستوه آمدند و این فرصتی بی‌نظیر است که همگان از میراث معنوی ملت‌ها بهره‌مند شوند.
بر این باورم با ترکیبی هوشمندانه از امید، معنویت و عدالت، می‌توان چالش‌های کنونی را مدیریت کرد، زیاده‌خواهان با جنگ افروزی و از بین بردن میراث فرهنگی که متعلق به بشریت است، می‌خواهند جامعه انسانی آینده را از هویت اصیل شان مبرا کنند و امیدها را بخشکانند تا تحقق عدالت و آزادی از میان برود و از انسان به عنوان ابزاری در جهت بهره‌مندی از منافع مادی‌شان استفاده کنند. روند کنونی و پیامدهای آن در جهان چنین رژیم‌ها و قدرت‌هایی را به ما نشان می‌دهد.
با تدبیری هوشمندانه از سوی یونسکو سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۲۲ به عنوان دهه جهانی تقارب فرهنگ‌ها معرفی و نامگذاری شد و البته در این رابطه اقدامات موثری از سوی کشورها انجام شد. در آخرین سال این دهه قرار داریم. به نام جمهوری اسلامی ایران به عنوان گام اول پیشنهاد می‌کنم با الگویی برای صلح و توسعه پایدار، طرح راهبردی با عنوان «خواهرخواندگی شهرهای مرزی کشورها با شهرهای مرزی کشورهای همسایه» به منظور هم‌افزایی و توسعه روابط فرهنگی و اجتماعی در دستور کار یونسکو قرار گیرد تا خطوطی سبز و مولد بر روی مرزها نمایان شود.
بهره‌مندی از ظرفیت‌های فرهنگی و احترام متقابل اقوام برای حفظ ارزش‌ها و میراث فرهنگی ملموس و غیرملموس ما را در توسعه و کرامت و پویایی ملت‌ها یاری خواهد کرد. امیدوارم سال آینده به عنوان «شهرهای خواهرخوانده مرزی» با رویکرد توجه به بن مایه‌های اصیل فرهنگی نسبت به تحقق عدالت و توسعه پایدار اقدامات موثری صورت پذیرد. با این امید که نخستین گام‌های ضروری برای رهیافت‌های تقویت صلح و توسعه پایدار که همان استفاده از ظرفیت‌های ارزشمند فرهنگ و هنر ملت‌هاست برداشته شود.
ملت‌های آزاده با استفاده از این الگوی عملی آسان، با همسایگانشان به گفت و گوی صمیمانه بنشینند و ضمن احترام متقابل با رویکرد حل معضلات پدید آمده در جهان جدید، همدیگر را یاری نمایند. بر این باورم که در سایه صلح، خلاقیت‌ها و ابتکارات در ملت‌ها سرعت بیشتری پیدا می‌کند و آرامش به ملت‌ها باز می‌گردد.
عالیجنابان، قسمت دوم سخنانم در حفظ و اعتلای معنویت و پاسداشت حریم خانواده در برابر تهدیدهای فضای مجازی است. با توجه به دسترسی منابع هویتی متنوع در فضای مجازی با پدیده‌ای مواجه هستیم که هویت‌های جوامع را با چالش‌های جدی مواجه کرده است. افزایش دسترسی کودکان و نوجوانان به محصولات دیجیتالی، از بازی‌های رایانه‌ای تا حضور در شبکه‌های اجتماعی، گرچه ظرفیت‌های آموزشی و یادگیری را در اختیار آنان قرار داده است اما کم رنگ شدن روابط خانوادگی و نیز رها شدن کودکان و نوجوانان در اقیانوسی از اطلاعات و داده‌های ناهمسان با آنان را نمی‌توان نادیده گرفت. به طوری‌که آسیب پذیری‌های روحی و روانی آنان را بشدت افزایش داده است.
جمهوری اسلامی ایران به اقتضای مبانی اعتقادی و بن مایه‌های تمدن دیرپای خود، خواستار جهانی سرشار از صلح و آرامش بر اساس کرامت انسانی است و بر مبنای اصول انقلاب اسلامی، سیاست موزون گسترش روابط دیگر کشورها را بر پایه احترام عملی به استقلال و برابری حقوق بین کشورها ادامه خواهد داد.
وظیفه خود می‌دانم که از تلاش‌های دور و نزدیکی که در همه جا با این نگاه به انجام می‌رسد صمیمانه تشکر کنم. اگرچه تهدیدهای پیش روی جهان ما زیاد است، با این وجود امیدها و فرصت‌های تغییر آنها نیز فراوان است و با گفت‌وگو و همفکری و با استفاده از منابع و ذخایر معنوی و مادی راه حل‌های مناسب را خواهیم یافت. اگر چهره جهان ما، ناامنی و فقر و جنگ است، چهره بنیادین آن میل و تلاش در راه صلح و توسعه و امنیت پایدار است. با اتکا بر اندیشه‌ها می‌توانیم جهان را بسازیم و آینده روشنی را ببینیم انشاءالله.
سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد (UNESCO) که به طور خلاصه یونسکو نامیده می‌شود، یکی از سازمان‌های تخصصی وابسته به سازمان ملل متحد است که سال ۱۹۴۵ تشکیل شد. هدف این سازمان کمک به صلح و امنیت در جهان از راه همکاری بین‌المللی در زمینه‌های آموزشی و علمی و فرهنگی به منظور افزایش احترام به عدالت و قانون‌مداری و حقوق بشر، بر پایه منشور سازمان ملل متحد است و این روزها جدیدترین اجلاسیه آن با حضور وزرای فرهنگ برخی کشورهای عضو در کشور مکزیک برگزار می‌شود.
کد خبر 608662منبع: ایمنا
کلیدواژه: محمد مهدی اسماعیلی اسماعیلی وزیر فرهنگ محمدمهدی اسماعیلی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق کودکان و نوجوانان سازمان ملل متحد توسعه پایدار بهره مندی وزرای فرهنگ صلح و توسعه ظرفیت ها فرهنگ ها ملت ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۰۴۳۱۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شهرهایی که درختان را اولویت قرار دادند
بسیاری از شهرهای جهان که محیط آزاد کمی برای افزایش فضای جنگلی و سبزسازی خود دارند از تکنیک باغ‌های مینیاتوری یا «پارکلت» استفاده می‌کنند و این در حالی است که بعضی دیگر، اقدامات را به سطح جدیدی نظیر ساخت شهر جنگلی یا طرح‌های حمایتی از درختکاری سوق داده‌اند که نمونه بارز آن لیوژو در چین است.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، شهرها مسئول حدود ۷۰ درصد از انتشار گازهای گلخانه‌ای در جهان هستند و بیشترین آسیب ناشی از این آلودگی نیز متوجه شهرها می‌شود. در چند سال گذشته بسیاری از مناطق شهری با بلایای ناشی از تغییرات آب‌وهوایی مانند سیل، طوفان، آتش‌سوزی‌ها و گرمای شدید درگیر بوده‌اند که نه‌تنها میلیاردها دلار خسارت بر جا گذاشته است بلکه انسان‌های زیادی در جریان این بلایا و مقابله با آنها جان خود را از دست داده‌اند. روند روبه‌رشد تغییرات آب‌وهوایی در شهرها، جایی که بیشترین جمعیت در آن زندگی می‌کنند و بیشترین منافع مالی در آنجا وجود دارد، آثار غیرقابل‌جبرانی در آینده بر جای خواهد گذاشت و برای مقابله و پیشگیری از این وقایع باید شهرها به‌ویژه در عرصه ساختاری قدرتمندتر شوند. درختکاری و افزودن بیشترین میزان فضای سبز در شهرها یکی از راهکارهایی است که همواره در حل مشکلات شهری مطرح می‌شود و نتایج پژوهش‌های مختلف نیز گواهی بر سودمندی این رویکرد است.
در نظر گرفتن یک شهر به عنوان اکوسیستم به معنای گنجاندن طبیعت بیشتر در قالب کاشت درختان و فضای سبز است. در واقع هر ویژگی طبیعی سبزی که جنبه زیست‌محیطی شهرها و در نهایت کیفیت زندگی شهروندان را بهبود می‌بخشد، به عنوان یک اکوسیستم طبیعی موفق قلمداد می‌شود. وجود فضای سبز در شهرها می‌تواند دمای شهر را تا هشت درجه سانتیگراد کاهش و متعاقباً نیاز به تهویه مطبوع را تا ۳۰ درصد کاهش دهد. درختان همچنین با جذب آب و آزاد کردن آن از طریق تبخیر و تعرق هوا را خنک می‌کنند و با اثر جزیره گرمایی ناشی از سیمان و آسفالتی که بیشتر مناطق شهری را پوشانده‌اند، مقابله می‌کنند. همین ویژگی‌های بسیار ساده در شاخص‌های زیست‌پذیری شهرها، نقش‌های ویژه‌ای را ایفا می‌کنند و مؤلفه‌های اصلی پایداری شهر تلقی می‌شوند. فضاهای انبوه شهری موسوم به جنگل‌های شهری نیز تنوع زیستی را بهبود می‌بخشند و زیستگاهی را برای پرندگان و حیوانات گوناگون فراهم می‌کنند.
بسیاری از شهرهای جهان که فضای آزاد کمی دارند، برای افزایش فضای جنگلی خود از تکنیک باغ‌های مینیاتوری یا «پارکلت» برای سبزسازی شهرها استفاده می‌کنند و این در حالی است که بعضی دیگر، اقدامات را به سطح جدیدی نظیر ساخت شهر جنگلی سوق داده‌اند که نمونه بارز آن لیوژو در چین است.
لیوژولیوژو، اولین شهر جنگلی جهان محسوب می‌شود که حدود ۱۷۵ هکتار در امتداد رودخانه لیوجیانگ را پوشش می‌دهد. این پروژه، نتایج رویکرد موفقیت‌آمیزی را که برای اولین بار در میلان با نمونه اولیه «جنگل عمودی Bosco Verticale» انجام شد، گسترش داده است و یک مدل معماری و زیستگاهی طبیعی را در مقیاس شهری نشان می‌دهد که قادر به بازتعریف رابطه بین انسان و دیگران است. در کل، شهر جنگلی لیوژو تقریباً ۴۰ هزار درخت و یک میلیون گیاه را در خود جای خواهد داد که شامل بیش از ۱۰۰ گونه مختلف است.
این ارگانیسم شهری مانند یک ماشین پایدار بزرگ عمل می‌کند که می‌تواند سالانه حدود ۱۰ هزار تن CO2 و ۵۷ تن ذرات ریز را جذب کند و در عین حال حدود ۹۰۰ تن اکسیژن را به طور مؤثر تولید کند و به این ترتیب مبارزه جدی را با مشکل عمده آلودگی هوا به لطف تکثیر سطوح گیاهی به سرانجام می‌رساند.
گسترش گیاهان نه‌تنها در امتداد خیابان‌ها، پارک‌ها و باغ‌ها، بلکه در نمای ساختمان‌ها این امکان را می‌دهد تا از نظر انرژی خودکفا باشد و در نهایت در بهبود کیفیت هوا، کاهش اثرات جزایر گرمایی و کاهش میانگین دمای هوا نقش بسزایی را ایفا کنند.
لیوژو یک شهر سبز کاملاً یکپارچه است که تمام مناطق آن از طریق زیرساخت راه‌آهن سریع و بسیار کارآمد و شبکه جاده‌ای که منحصراً برای اتومبیل‌های برقی در نظر گرفته شده است، به یکدیگر متصل است. از نقطه‌نظر مصرف انرژی نیز این شهر جنگلی کاملاً خودکفا است و تنها به انرژی‌های تجدیدپذیر مانند زمین‌گرمایی و پنل‌های خورشیدی متکی است.
در سائوخوزه‌دوس‌کامپوس، شهری با ۷۰۰ هزار نفر جمعیت در ایالت سائوپائولو در جنوب شرقی برزیل، روی تنه درختان یک پلاک حاوی یک کد QR نصب شده است که با اسکن این کد اطلاعات مربوط به هر درخت در اختیار علاقه‌مندان قرار می‌گیرد، بالای این کد یک متن نوشته شده است که پیامی را برای ساکنان ارسال می‌کند: «من درخت شما هستم، به خوبی از من مراقبت کنید» این پلاک‌ها تنها یکی از اقدامات سیاست عمومی است که شهرداری این شهر برای بهبود محیط شهری انجام داده است. در سال‌های اخیر، حملونقل عمومی برقی در این شهر گسترش یافته است و سیستم نظارت ماهواره‌ای برای جلوگیری از تغییر کاربری غیرقانونی زمین راه‌اندازی شده است. استاندارهای ساختمانی در این شهر بازنویسی شدند تا توسعه‌دهندگان را مجبور به دریافت گواهی سبز، کاشت درختان در فضاهای عمومی مجاور و کمک به جامعه محلی کند. دبیر شهرداری شهرسازی و پایداری این شهر ساکنان سائوخوزه را نیروی محرکه اصلی این پیشرفت‌ها می‌داند زیرا آنها بسیار درگیر نگرانی‌های زیست‌محیطی هستند و همواره اجرای برنامه‌های محافظت و مراقبت از محیط زیست را از مسئولان شهری درخواست می‌کنند.
سائوخوزه که توسط سازمان فائو به‌عنوان یکی از ۱۷۰ شهر درختی جهان شناخته می‌شود، یک هدف بلندپروازانه جنگل‌داری شهری را در سال ۲۰۱۸ تعیین کرد و بر اساس آن قرار شد ۵۶ هزار درخت جدید تا سال ۲۰۲۹ به ۸۰ هزار درخت موجود در این شهر اضافه شود و حدود ۱۰ درصد از این درختان در محلی کاشته می‌شود که ساکنان در یک مرکز داده عمومی در نظر گرفته‌اند. همچنین به درخواست شهروندان در مجاورت کوهی که نه‌تنها آب سائوخوزه‌دوس‌کامپوس بلکه چندین شهر دیگر از جمله سائوپائولو را تأمین می‌کند، اقدامات حفاظتی بیشتری انجام شده است.
نگرانی اصلی در شهر سالامانکای اسپانیا، تغییرات آب‌وهوایی است، اما گردشگری نیز برای آنها یک صنعت بزرگ به‌شمار می‌آید و همین امر تمایل به داشتن شهری سرسبز را افزایش می‌دهد که برای گردشگران خنک‌تر و لذت‌بخش‌تر باشد. جنگل‌داری شهری سالامانکا شیوه‌ای تکامل‌یافته از کاشت و حفظ پوشش درختی در جنگل‌داری سنتی است. این شهر که دارای رودخانه و تعداد زیادی کانال است اکوسیستم‌های تالاب شناور را، چه در امتداد خاک‌ریزها و چه به صورت جزایر، ایجاد کرده است. این تالاب‌ها نه‌تنها می‌توانند کیفیت زندگی شهری را با زیباسازی محیط و پناه دادن به حیات وحش بهبود بخشند، بلکه ریشه‌های درختان نیز آلاینده‌هایی مانند نیترات‌ها و فسفات‌ها را از آب فیلتر می‌کند و این فرایند تصفیه طبیعی می‌تواند هزینه‌های تصفیه شیمیایی را کاهش دهد.
شهر بارانکیلا در کلمبیا، شاهد ایجاد نزدیک به ۱.۵ میلیون مترمربع فضای سبز از طریق طرح «همه به سوی پارک» به رهبری شهردار شهر بوده است و به‌لطف اجرای این طرح ۹۳ درصد از ساکنان شهر در فاصله هشت دقیقه پیاده‌روی از فضای سبز شهری زندگی می‌کنند. این طرح مبتکرانه نرخ جرم‌وجنایت در شهر را کاهش، اقتصاد محلی را تقویت و به ایجاد بازارهای مواد غذایی در فضای باز با بیش از ۳۹ هزار شرکت‌کننده کمک کرده است.
فری‌تاون پایتخت سیرالئون که پرباران‌ترین پایتخت جهان شناخته شده است، نمونه دیگری از ایده‌های نوآورانه احیای جنگل‌های شهری را ارائه می‌دهد. پس از رانش ویرانگر که در سال ۲۰۱۷ جان یک هزار و ۱۴۱ نفر را گرفت، شهردار فری‌تاون کمپینی را برای کاشت یک میلیون درخت با تمرکز بر مناطق ساحلی، پرخطر و کم‌درآمد شهر آغاز کرد. اکنون بیش از ۵۰۰ هزار درخت در این شهر کاشته شده است و کلید موفقیت این کمپین مکانیزم تأمین مالی پیشگام آن است. جوامع محلی با استفاده از یک برنامه برای ردیابی بقای درختان از نهال‌ها مراقبت می‌کنند و کمک‌های نقدی مشاغل و سازمان‌های غیردولتی را از طریق درگاه‌های اینترنتی شناخته‌شده دریافت می‌کنند، به این ترتیب ۸۰ درصد از کل منابع پروژه به جوامع محلی تزریق می‌شود.
به‌لطف کنفرانس‌های بین‌المللی و منطقه‌ای مانند دومین مجمع جهانی جنگل‌های شهری سال ۲۰۲۳، مسئولان و تصمیم‌گیرندگان شهری این فرصت را دارند که به‌طور منظم درباره شیوه‌های مؤثر جنگل‌داری شهری تبادل نظر کنند و در مورد بهترین شیوه‌ها نکات ارزنده‌ای را از یکدیگر بیاموزند. هرچند برنامه شهرهای درختی جهان به‌ویژه برای شهرهای کوچک و متوسط مفید واقع شده است اما آنها راه‌های زیادی برای افزایش دیده‌شدن اقداماتشان ندارند. شهرهای درختی سه برابر میانگین جهانی درخت کاشته‌اند و می‌توانند نکات مهمی برای تحقیق و الهام‌بخشیدن به سایر شهرهای سراسر جهان ارائه دهند، ایجاد شبکه شهرهای سبز راه را برای انتقال این داده‌ها هموار می‌کند چرا که انتقال دانش یکی از مهمترین مواردی است که در سطح جهانی موردنیاز است تا شهرهای دیگر بتوانند آنچه را که دیگران قبل از آنها با موفقیت انجام داده‌اند تکرار کنند.
اعلام زمان و مکان بررسی مدارک آزمون استخدامی آموزگاری در فارس